Okulistyczna

Zaćma (cataracta) to zmętnienie soczewki oka, powodujące zamazanie i zniekształcenie widzenia. Zaćma jest bezbolesną chorobą, której częstość rośnie z wiekiem pacjenta.

Najczęstszymi objawami zaćmy są:
- zamglenie widzenia
- dwojenie obrazu w jednym oku
- konieczność częstej zmiany okularów
- pogorszenie widzenia przy słabym oświetleniu,
- potrzeba korzystania z silniejszego światła przy czytaniu
- matowe widzenie barw
- rozszczepianie świateł
Chirurgiczne usunięcie zaćmy można wykonać niezależnie od wieku pacjenta.

Jaskra to grupa chorób, których wspólną cechą jest przewlekłe, postępujące uszkodzenie nerwu wzrokowego objawiające się zmianami w wyglądzie tarczy nerwu wzrokowego, któremu towarzyszą ubytki w polu widzenia.

Najczęściej występuje jaskra pierwotna otwartego kąta przesączania, która dotyczy osób po 40 roku życia i charakteryzuje się bezobjawowym przebiegiem prowadzącym do nieodwracalnej ślepoty.

Do najważniejszych czynników ryzyka tego rodzaju jaskry zaliczamy wiek, rodzinne występowanie jaskry oraz krótkowzroczność. Znacznie rzadziej spotykamy jaskrę pierwotna zamkniętego kąta przesączania. Dotyczy ona przede wszystkim oczu nadwzrocznych, z wąskim kątem przesączania, w których istnieją warunki do jego okresowego zamknięcia. W przypadku, gdy do tego dojdzie wzrasta znacznie ciśnienie śródgałkowe i pojawiają się objawy ostrego ataku jaskry, wśród których dominuje silny ból oka i głowy.

Częstym rodzajem jaskry jest jaskra wtórna towarzysząca innym chorobom oczu jak na przykład stany zapalne, urazy, cukrzyca.

Diagnostyka polega na użyciu tonometru aplanacyjnego Goldmana, najwygodniejsze dla pacjenta jest zastosowanie tonometru bezkontaktowego. W tym przypadku aparat nie dotyka powierzchni oka, a badanie nie wymaga dodatkowego znieczulenia.

Badanie kąta przesączania wykonujemy za pomocą gonioskopu Zeissa lub Goldmana. Pozwala ono ocenić ryzyko zamknięcia kąta oraz wykryć znajdujące się w jego obrębie patologie.

Siatkówka jest cienką, przezroczystą tkanką stanowiącą wewnętrzną warstwą ściany gałki ocznej. Zawiera ona komórki światłoczułe i umożliwia odbieranie bodźców świetlnych. Centralną część siatkówki nazywamy plamką, a choroby dotyczące tego regionu gałki ocznej chorobami plamki.

Mogą one być spowodowane przez uszkodzenie naczyń krwionośnych, zapalenia, urazy, nowotwory, czynniki genetyczne. Najczęstszą chorobą plamki jest zwyrodnienie plamki związane z wiekiem (AMD), spowodowane uszkodzeniem nabłonka barwnikowego siatkówki przez przewlekły stan zapalny wywołany odkładającymi się w ciągu całego życia złogami lipofuscyny.

Częstą chorobą siatkówki jest również retinopatia cukrzycowa. Początkowo choroba powoduje uszkodzenie drobnych naczyń siatkówki czego skutkiem jest powstanie obszarów niedokrwienia. Następstwem tego są proliferacje naczyń siatkówkowych, którym towarzyszą nawracające krwawienia i trakcyjne odwarstwienie siatkówki.